تأثیر امنیت بر اجتماع پذیری فضاهای باز مجتمع های مسکونی در منطقه 2 شهر ایلام

زندگی آپارتمان نشینی در قرن حاضر به یک مسئله اجتناب­ناپذیر تبدیل شده است. ساکنان این فضاها به دلیل مساحت کم واحدهای مسکونی خود، نیاز به استفاده از فضای باز را بیشتر حس می­کنند. در این فضاها توجه به مراجعه­ی افراد و استفاده از آن ضرورت توجه به عوامل اجتماعی را پررنگ­تر می­نماید. ایجاد عوامل موثر بر اجتماع­پذیری در طراحی این فضاها باعث افزایش مراجعه­ی افراد می­گردد. امنیت یکی از عواملی است که بر حضور یافتن و ماندن افراد در یک مکان موثر است. با توجه به اینکه در شهر ایلام سرانه فضای باز عمومی کم می­باشد و افزایش این سرانه در داخل شهر امکان­پذیر نیست زیرا در طرح تفصیلی این شهر فضای­باز عمومی در نظر گرفته نشده، بنابراین افزایش سرانه­ی فضای باز نیمه عمومی و خصوصی از اهمیت بسیاری برخوردار می­باشد. نگارندگان با استفاده از مطالعه­ ی اسناد و مدارک کتابخانه­ای و روش تحقیق توصیفی-پیمایشی، به طرح و توزیع پرسشنامه 18 سوالی، بصورت تصادفی در بین 150 نفر از ساکنان مسکن مهر 900 واحدی مشاغل آزاد، در محله­ی جانبازان شهر ایلام، با هدف بررسی تاثیر عوامل موثر بر اجتماع­پذیری در فضای باز مجتمع­های مسکونی پرداخته و نتایج حاصل از تحلیل پرسشنامه توسط نرم افزارهای"اس.پی.اس.اس" و آموس نشان می­دهد که با افزایش امنیت در فضای باز مجتمع­های مسکونی، امکان حضور ساکنین در آن بیشتر شده و در نتیجه اجتماع­پذیری افزایش می­یابد. عوامل کالبدی افزایش امنیت نظیر محصوریت، عدم حضور افراد غیرساکن، کف­سازی و مبلمان مناسب، نورپردازی مناسب شبانه.